Proost! Als je trek hebt of iets wilt drinken, dan kun je hier al meer dan een paar honderd jaar terecht. Tegenwoordig heet het Prinsheerlijk, maar vroeger De Prins. Dit gebouw is aan het begin van de oorlog volledig verwoest en weer opgebouwd. 

Eten en drinken kun je hier al heel lang, maar toen er nog geen gemeentehuis was, werden hier de vergaderingen van de gemeenteraad gehouden. Ook verenigingen, die nog geen eigen kantine hadden, hielden hier hun vergaderingen.

De Prins had vroeger ook een andere functie: het was een wisselplaats. Vroeger stopten hier vaak de voerlui en de koetsiers, met hun paard en wagen. Dit café lag namelijk aan de drukke doorgaande weg van Utrecht naar Arnhem. Dat is een afstand van zo’n 60 kilometer. Vrachtwagens waren er toen nog niet. Het vervoer ging met paard en wagen. 60 kilometer is veel te ver voor een paard om in één keer te lopen. Zeker als je ook nog een zwaar beladen kar moet trekken en de weg hobbelig is. Hier konden de voerlui dan verwisselen van paard, zodat ze voor het tweede deel van de reis een ander paard hadden dat goed uitgerust was. Het vermoeide paard kreeg te eten en te drinken en het kon hier uitrusten. De paardenstallen waren aan de achterkant. Als je weer op de terugweg was, kon je je eigen uitgeruste paard weer ophalen. Als het al laat was, bleef de koetsier hier ook eten en slapen. Er waren drie hotelkamers. De volgende dag ging de reis dan weer verder. De caféhouder was er maar druk mee: hij moest niet alleen zorgen voor de gasten, maar ook voor de paarden.

Zoals je ziet staat het café vlakbij de kerk. Veel mensen gingen na de kerkdienst wat drinken bij De Prins. Doordeweeks waren ze druk en hadden ze daar geen tijd voor.